Depresja u dzieci

Depresja dziecięca to zaburzenie emocjonalne, któremu towarzyszą zaburzenia zachowania i wahania nastroju. Objawy i czynniki ryzyka depresji różnią się u dzieci i dorosłych. Zakłada się, że z genetycznego punktu widzenia są to dwie różne choroby. Jednak leczenie depresji dziecięcej pod względem treści i metod jest zbliżone do leczenia tego zaburzenia u osób dorosłych.

U dzieci depresja może zacząć się rozwijać od 3-4 miesiąca życia – jest to tak zwana depresja dziecięca. Ten typ depresji, w przeciwieństwie do dzieciństwa, ma bardziej podobne objawy jak u osoby dorosłej. Niemowlę cierpiące na to zaburzenie traci zainteresowanie życiem i doświadcza ciągłej apatii.

Depresja dziecięca może zacząć się objawiać w wieku 3-4 lat, ale zwykle rozwija się we wczesnych latach szkolnych.

Depresja w pierwszej kolejności zawsze wiąże się ze spadkiem nastroju. Leczenie depresji dorosłych zwykle ma na celu pracę z negatywnymi emocjami.

Jednak u dzieci zaburzenie to nie cechuje się objawami charakterystycznymi dla młodzieży lub dorosłych z depresją.

Dzieci zwykle nie chcą spać lub ogóle nie wstawać z łóżka.

Mają normalny apetyt i nie mają myśli samobójczych.

U dzieci z reguły depresja przejawia się w postaci problematycznych, dewiacyjnych zachowań.

Bardzo często rodzice, nauczyciele, a nawet profesjonaliści mylą takie objawy z problemami behawioralnymi. Dorośli postrzegają dziecko jako łobuza lub złego ucznia nie zdają sobie sprawy, że jest to forma dziecięcej depresji.

Dziecko zaczyna buntować się przeciwko szkole, zasadom i systemowi. Dlatego, w przeciwieństwie do okresu dojrzewania, to zachowanie nie jest normalne,

Czym jest depresja.

Niezwykle ważne jest, aby dziecko było zaangażowane w życie społeczne, a tym samym rozwijało podstawowe funkcje poznawcze i społeczne.

Gdy to zaangażowanie zostaje naruszone, dziecko nie chce chodzić do szkoły, niczym się nie interesuje, a także zaburzony jest jego normalny rozwój.

Niestety bez pomocy psychiatry i psychoterapeuty nie można przywrócić rozwoju dziecka z depresją.

Przy pierwszych przejawach dewiacyjnego zachowania rodzice powinni szukać pomocy u specjalisty.

Przyczyny depresji dziecięcej i czynniki ryzyka

Najbardziej prawdopodobną przyczyną depresji dziecięcej jest genetyczna predyspozycja do choroby. Aby jednak uwidoczniło się zaburzenie genetyczne, dziecko musi znajdować się pod wpływem pewnych czynników ryzyka.

Z reguły w dzieciństwie takie czynniki są związane z tym, co dzieje się w rodzinie. Czynnikiem ryzyka, który wywołuje rozwój choroby, może być rozwód rodziców lub napięta relacja między nimi.

Aby zmniejszyć czynniki ryzyka depresji u dziecka, rodzice powinni dbać o zdrowe środowisko rodzinne.

Innym znamiennym czynnikiem ryzyka może być zastraszanie. Jeśli dziecko ma predyspozycje do depresji, znęcanie się ze strony rówieśników może wywołać rozwój choroby.

Dziecko zacznie opuszczać szkołę i uciekać od interakcji z systemem edukacyjnym w każdy możliwy sposób.

Takie dzieci często uciekają z domu, aby nie były zmuszane do chodzenia do szkoły.

Czasami jednak szkoła może być miejscem, w którym dziecko czuje się bezpiecznie, uciekając od problemów domowych. Aby zmniejszyć czynniki ryzyka depresji u dziecka, rodzice powinni dbać o zdrowe środowisko rodzinne.

Zalecenia w leczeniu depresji dziecięcej

Depresję dziecięcą rozpoznaje się na podstawie wywiadu klinicznego z psychiatrą lub psychoterapeutą specjalizującym się w rozwoju dziecka.

Psychiatra może przepisać leki, które pomogą złagodzić niektóre objawy i poprawić nastrój dziecka. Psychoterapeuta będzie pracował z samym pacjentem i jego rodzicami za pomocą technik psychoterapii poznawczo-behawioralnej lub dynamicznej.

W przeciwieństwie do dorosłych, dziecku w wieku szkolnym i przedszkolnym dość trudno jest wytłumaczyć, że jego stan jest chorobą wymagającą określonych działań i leczenia.

Leczenie depresji dziecięcej zwykle może odbywać się za pomocą muzyki, sztuki, gier etc.

Uczestnicząc w zabawach dziecko może wyrazić siebie, a poprzez sztukę dostrzega pracę psychoterapeutyczną specjalisty.

Często rodzice nie są w stanie pomóc swojemu dziecku radzić sobie z depresją, ponieważ to oni sami są przyczyną jego stanu.

Dlatego psychoterapeuta pracuje z rodzicami i zapewnia im narzędzia do właściwej interakcji z dzieckiem.

W trakcie zajęć rodzice poznają metody wsparcia psychologicznego i uczą się je stosować w praktyce.

Jeśli rodzice spotkają się w połowie drogi, nawiążą współpracę z psychoterapeutą i zastosują się do wszystkich zaleceń, większość objawów depresji dziecięcej można wyleczyć .