Agorafobia to obsesyjny, niekontrolowany strach przed otwartą przestrzenią.
Osoby cierpiące na to zaburzenie nie są w stanie żyć pełnią życia, strach jaki twowrzyszy osobie ogranicza jej wyjścia z domu.
Leczenie agorafobii jest procesem złożonym i długotrwałym, ponieważ osoby cierpiące na to zaburzenie są bardzo wycofane.
Diagnoza agorafobii
Przede wszystkim przy diagnozowaniu agorafobii ważne jest ustalenie, czy to zaburzenie jest objawem innej choroby. Mogą to być ataki paniki i inne zaburzenia lękowe. Na przykład, jeśli osoba boi się wyjść z domu z obawy przed zarażeniem się przez inne osoby, prawdopodobnie cierpi na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.
Agorafobia jest chorobą złożoną, a proces diagnozy powinien dostarczyć pełnego obrazu choroby, od przyczyn wystąpienia, a skończywszy na współistniejących lub pierwotnych chorobach psychicznych i somatycznych.
Jedną metod leczenia może być zastosowanie terapii poznawczo-behawioralną, wokół której budowane są wszystkie inne metody oddziaływania jako pomocnicze.
Ta taktyka pozwala zminimalizować stan lęku osoby już w pierwszych tygodniach leczenia.
Współpracując z psychologiem , psychoterapeutą, pacjent dowiaduje się wszystkiego, co niezbędne na temat swojego zaburzenia i przyczynach lęku warto tez dodać ,że u osób z agorafobią ągą występować napady padaczkowe . W trakcie terapii osoba uczy się zarządzać swoim stanem emocjonalnym, z wyprzedzeniem rozpoznawać wyzwalacze napadów paniki, na czas wychodzić ze stanu lęku i samodzielnie przechodzić w fazę spokoju.
Cały obraz otaczającego świata w percepcji pacjenta zmienia się całkowicie. Radykalnie zmienia się również jego stosunek do interpretacji pojawiających się sytuacji – z negatywnego i panicznego, stopniowo przechodzi w pozytywny.
Osoba mająca wgląd w swoją chorobę opanowując techniki samokontroli, uczy się wchodzić w interakcję z otoczeniem poza murami domu ,może stopniowo odwiedzać miejsca, które wcześniej wywoływały niekontrolowany strach i panikę.
W leczeniu agorafobii może być konieczna terapia lekowa w celu zmniejszenia lęku tym samym objawów choroby. W takich przypadkach decyduje psychiatra , który przepisuje leki , mogą one należeć do różnych grup: środki uspokajające i przeciwdepresyjne , ale o tym wszystkim decyduje psychiatra po wcześniejszej konsultacji.