Dzisiaj trochę o zaburzeniach skupimy się na Histrionicznym zaburzeniu osobowości .
Histrioniczne zaburzenie osobowości to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się wzorcem przesadnej emocjonalności i zachowań polegających na zwracaniu na siebie uwagi.
Osobowość histrioniczna wiązki B osobowości (DSM-5).
Zaburzenia osobowości wiązki B obejmują, oprócz osobowości histrionicznej , również zaburzenie narcystyczne , zaburzenie osobowości typu borderline i zaburzenie antyspołeczne.
Konkretnie zaburzenie histrioniczne charakteryzuje się uwodzicielskimi, manipulacyjnymi, impulsywnymi zachowaniami, które są przesadzone i mogą powodować cierpienie, problemy interpersonalne i niskie funkcjonowanie psychospołeczne.
Histrioniczne zaburzenie osobowości to zaburzenie psychiczne charakteryzujące się przesadną emocjonalnością i intensywną potrzebą bycia w centrum uwagi.
Osoby z histrionicznym zaburzeniem osobowości mogą czuć się niedoceniane, niewygodne lub ignorowane, gdy inni nie poświęcają im wystarczającej uwagi.
Główne cechy
Osoby cierpiące na to zaburzenie mogą często wydawać się czarujące, nadmiernie uwodzicielskie lub angażować się w nieodpowiednie seksualnie zachowania w stosunku do większości ludzi, których spotykają, nawet jeśli nie czują do nich pociągu seksualnego.
Charakteryzuje się również tym, że łatwo ulega wpływom, często oceniają swoje relacje jako cieplejsze i bardziej intymne, niż są w rzeczywistości.
Chociaż przyczyny, które jednoznacznie determinują rozwój histrionicznego zaburzenia osobowości, nie są znane , literatura naukowa zgadza się, że istnieją różne czynniki ryzyka.
Jedna z hipotez mówi, że histrioniczne zaburzenie osobowości rozwija się w wyniku traumatycznych wydarzeń w dzieciństwie.
Nieprzystosowawcze próby radzenia sobie z tymi traumatycznymi wydarzeniami, w obecności predysponujących czynników genetycznych, sprzyjałyby rozwojowi zaburzenia w późnym okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości .
Style rodzicielskie mogą również wpływać na etiopatogenezę zaburzenia.
Styl rodzicielstwa, który nie stawia granic lub jest nadmiernie pobłażliwy wobec własnych dzieci, może predysponować do rozwoju osobowości histrionicznej.
Jedna z hipotez mówi, że istnieje związek przyczynowy między korzystnymi predyspozycjami genetycznymi a przyspieszającymi wydarzeniami życiowymi i że to właśnie ta interakcja sprzyja rozwojowi zaburzenia.
Według DSM-5 do postawienia diagnozy histrionicznego zaburzenia osobowości konieczne jest występowanie wszechobecnego i nadmiernego zwracania na siebie uwagi oraz trudności w regulowaniu emocji.
Natomiast ,aby móc postawić diagnozę, konieczne jest również występowanie co najmniej 5 z objawów i powtarzających się zachowań , które są istotne w postawieniu diagnozy .
Leczenie histrionicznego zaburzenia osobowości
1.Psychoterapia wspomagająca ma na celu zmniejszenie stresu emocjonalnego, poprawę samooceny i poprawę umiejętności radzenia sobie pacjenta poprzez aktywne i empatyczne słuchanie.
2.Psychoterapia psychodynamiczna głównym założeniem terapii psychodynamicznej jest pomoc pacjentom w rozwiązywaniu i integrowaniu wyzwań rozwojowych, których pacjentowi nie udało się pokonać na wczesnych etapach jego rozwoju emocjonalnego .
Psychoterapia psychodynamiczna ma na celu pomóc pacjentom radzić sobie z ich nieświadomymi konfliktami, aby lepiej zrozumieć siebie i swoje zachowanie, zastępując w ten sposób zachowania nieprzystosowane zdrowszymi i bardziej zintegrowanymi zachowaniami.
Mamy również kilka możliwości farmakologicznych m.in. leki przeciwdepresyjne, przeciwlękowe, normotymiczne i neuroleptyki, dlatego dobra współpraca terapeutyczna z lekarzem psychiatrą jest warunkiem dobrego przebiegu terapii.
Zdjęcie źródło internet
Wyświetl statystyki i reklamy