Zespół stresu pourazowego, znany również jako PTSD jest zaburzeniem klasyfikowanym w DSM-5 w rozdziale dotyczącym zaburzeń związanych z traumą i stresem. W przeszłości nazywany również nerwicą wojenną, ponieważ często obserwowany u żołnierzy biorących udział w wojnie.
PTSD jest zaburzeniem, które na ogół pojawia się szczególnie po traumatycznym zdarzeniu, które przerywa ciągły bieg naturalnego życia danej osoby. Na przykład , wypadek lub bycie ofiarą przemocy seksualnej itp.
Zazwyczaj osoba cierpiąca na zespół stresu pourazowego prezentuje bardzo intensywne emocjonalnie wspomnienia i niepokojące obrazy traumatycznego wydarzenia, a także cierpi na niepokój, drażliwość, bezsenność, słabą koncentrację i izolację emocjonalną.
Jedno z najważniejszych badań epidemiologicznych nad PTSD zostało przeprowadzone na amerykańskich żołnierzach biorących udział w wojnie w Wietnamie .
PTSD często współwystępuje z innymi zaburzeniami psychicznymi, szczególnie z dużą depresją i nadużywaniem substancji .
Zespół stresu pourazowego może objawiać się na różne sposoby, ale główną cechą jest rozwój serii objawów lękowo-depresyjnych po traumatycznym zdarzeniu.
U niektórych pacjentów przeważają objawy związane z lękiem, unikaniem , u innych obserwuje się obniżenie nastroju i anhedonii, jeszcze u innych mogą występować objawy dysocjacyjne, chociaż u pacjentów cierpiących na PTSD często obserwuje się połączenie tych objawów .
Objawy zespołu stresu pourazowego możemy podzielić na cztery kategorie: objawy natrętne, strategie unikania, zmiany nastroju i myśli, wzmożony stan pobudzenia psychoruchowego.
Te cztery kategorie reprezentują 4 kryteria zdefiniowane przez DSM-5 do diagnozowania PTSD .