Samookaleczenie to zachowanie, które rodzicom trudno zrozumieć, a nawet sobie wyobrazić.
Dlaczego dziecko lub nastolatek miałby się fizycznie skrzywdzić?
Paradoksalnie, żeby poczuć się lepiej.
Często młodzież wybiera samookaleczenie , ponieważ nie ma innego sposobu, aby poradzić sobie z silnymi emocjami, których doświadcza.
Może to być złość, smutek, stres lub strach.
Samookaleczenie łatwo staje się zachowaniem uzależniającym (od którego dziecko się uzależnia), ponieważ następuje po nim uwolnienie napięcia emocjonalnego.
Samookaleczenie wiąże się z:
- tendencje perfekcjonistyczne oraz wysoki poziom stresu związany z obowiązkami i oczekiwaniami otoczenia nastolatka.
- objawy depresji lub lęku (izolacja społeczna, samotność, niska samoocena)
wysoka wrażliwość emocjonalna - brak skutecznych mechanizmów zarządzania emocjami
Zachowanie to częściej występuje u dziewcząt, które odczuwają ogromną presję osiągnięcia bardzo dobrych wyników we wszystkich obszarach (naukowych, społecznych). - Samookaleczenie może pojawić się także wśród dziewcząt, którym udaje się utrzymać wysoką wydajność, radzić sobie ze stresem czy frustracją, ale także jako sposób na radzenie sobie ze wstydem i poczuciem winy, wśród dziewcząt, które uważają, że nie spełniają oczekiwań otoczenia.
Znaki, które powinny zwrócić Twoją uwagę:
Przedmioty, które można wykorzystać do samookaleczenia, a których zwykle nie ma w pokoju dziecka (ostrza, igły, spinacze do papieru)
Tendencja dziecka do ukrywania się lub izolowania
Ubrania, które nie pasują do pogody na zewnątrz (długie rękawy lub długie spodnie, gdy na zewnątrz jest gorąco, odmowa pójścia na plażę itp.)
Rany, które się nie goją lub są częstsze niż zwykle…
Samookaleczenie i samobójstwo
Obydwa mogą, ale nie muszą, być ze sobą powiązane. Niektóre nastolatki podejmują zachowania samookaleczające, aby poczuć się lepiej na krótką metę, inne mogą mieć także zamiary samobójcze.
Ważne jest, aby w każdym przypadku szukać specjalistycznej pomocy dla swojego dziecka.
Samookaleczenie – jak powinieneś reagować jako rodzic-opiekun
Rozmawiając z dzieckiem, upewnij się, że jesteś spokojny. Większość rodziców odczuwa silne emocje, gdy dowiadują się, że ich nastolatek dokonuje samookaleczenia: złość, smutek, panika, bunt – wszystko to są naturalne reakcje. Dobrze jest je wszystkie przepracować, zanim porozmawia się z dzieckiem o jego problemie.
Powiedz mu, że wiesz, że samookalecza się i chcesz mu pomóc.
Unikaj krytykowania go, osądzania go.
Zapytaj go, dlaczego jego zdaniem ma takie zachowanie i wyjaśnij mu, że wspólnie z psychologiem może nauczyć się skuteczniejszych mechanizmów radzenia sobie z emocjami.
Skorzystaj z terapii lub poradnictwa, nawet jeśli nastolatek obiecuje, że przestanie !!!
Ważne jest, aby zamiast zachowań samookaleczających dziecko nauczyło się sposobów radzenia sobie z emocjami (techniki relaksacyjne, pisanie pamiętnika, ćwiczenia fizyczne, rozmowy z bliską osobą itp.), ja osobiście doradzam terapię .